Len i pokrewne cz. 1

Len jest ziele uprawiane na polach. Im bujniejsza gleba, na której zostało wysiane, tym jest wyższy; na bardzo urodzajnej ziemi może dojść i metra wysokości. Len ma korzenie cienkie, krótkie, mało rozgałęzione. Pęd rozgałęzia się tylko w górze. Łodyga jest prosta, cienka, gibka, obła. Z łodyżek wychodzą liście pojedynczo, z jednego miejsca zawsze tylko jeden, a wszystkie są tak w kolo łodygi ustawione, że jakby kto połączył nasady stojących, np. nitką, wszystkich kolejno coraz wyżej na łodydze to ta nitka okręcałaby się w około łodygi. Wszystkie więc liście lnu, są ustawione skrętolegle koło łodygi, czyli krótko mówiąc, są skrętoległe.

Przy ułożeniu skrętoległym zachodzi u lnu jeszcze ten wypadek, że liście stoją w dwu szeregach łodygi, tak, że między listkami po jednej stronie stoją listki drugiej. Można to krótko powiedzieć: są naprzemianległe.

Miejsce łodygi, z którego liść wychodzi, nazywa się jej węzłem a każda część łodygi między dwoma najbliższymi węzłami mianuje się między węzłem.

Przy skrętoległym ułożeniu liści na łodydze, czyli krótko ulistnieniu skrętoległym, z jednego węzła łodygi wychodzi zawsze tylko jeden liść.