Len i pokrewne cz. 1
Tagi: rośliny drzewiaste, rośliny dwuliścienne, rośliny efemeryczne, rośliny egzotyczne, rośliny endemiczne, rośliny fitosanitarne, rośliny formowane, rośliny grubolistne, rośliny gruboszowate, rośliny halucynogenne, ułożenie liści na łodydze
Len jest ziele uprawiane na polach. Im bujniejsza gleba, na której zostało wysiane, tym jest wyższy; na bardzo urodzajnej ziemi może dojść i metra wysokości. Len ma korzenie cienkie, krótkie, mało rozgałęzione. Pęd rozgałęzia się tylko w górze. Łodyga jest prosta, cienka, gibka, obła. Z łodyżek wychodzą liście pojedynczo, z jednego miejsca zawsze tylko jeden, a wszystkie są tak w kolo łodygi ustawione, że jakby kto połączył nasady stojących, np. nitką, wszystkich kolejno coraz wyżej na łodydze to ta nitka okręcałaby się w około łodygi. Wszystkie więc liście lnu, są ustawione skrętolegle koło łodygi, czyli krótko mówiąc, są skrętoległe.
Przy ułożeniu skrętoległym zachodzi u lnu jeszcze ten wypadek, że liście stoją w dwu szeregach łodygi, tak, że między listkami po jednej stronie stoją listki drugiej. Można to krótko powiedzieć: są naprzemianległe.
Miejsce łodygi, z którego liść wychodzi, nazywa się jej węzłem a każda część łodygi między dwoma najbliższymi węzłami mianuje się między węzłem.
Przy skrętoległym ułożeniu liści na łodydze, czyli krótko ulistnieniu skrętoległym, z jednego węzła łodygi wychodzi zawsze tylko jeden liść.