Przesadzanie świerków

Świerk wysadza się na miejsce stałe wprost z grządek nasiennych w wieku lat 3 – 5; przy tym sadzą albo pojedynczymi roślinkami, albo po 2-3 razem lub też grupkami 5-10 sztuk. W ostatnim razie grupki przy wydobywaniu tak są oddzielane jedna od drugiej, aby korzenie sadzonek w jednej grupce były możliwie splecione. Grupki sadzonek mogą być wsadzane przy pomocy kija do gruntu, poprzednio nie uprawianego. Mając dużą ilość roślinek świerko­­wych, sadzenie grupkami należy przekładać, gdyż przy sposobie omawianym nie bywa dozupełnień, jeśli na przeszkodzie nie stają jakie wyjątkowe a niesprzyjające okoliczności.

Sadzić pojedyncze sadzonki można w dołki, robione szpadlem, lub motyką, albo też świdrem (szpadlem cylindrycznym).

­­Szpadel taki powinien mieć rozmiary zależne od wielkości sadzonek. Dla trzyletnich świerków świder ma 15 centymetrów długości, 10 centymetrów średnicy. Rękojeść te długości, co i u zwyczajnego szpadla. Świder może mieć formę półstożkowatą, w takim razie grudka ziemi cylindryczna łatwiej się wyjmuje. W celu zrobienia dołka za pomocą opisanego szpadla, robotnik mocno wciska takowy w głąb ziemi, następnie szybko wierci rękojeścią. Po wyjęciu świdra z grudką ziemi z gruntu, robotnik wciska go w inne miejsce, nie wyrzucając zawartej w nim ziemi, albowiem takowa sama wyjdzie przy wsadzaniu szpadla w inne miejsce. W ten sposób robotnik jednocześnie robi dołki i przygotowuje bryłki ziemi cylindryczne. Przed wsadzeniem roślin grudkę taką należy wzdłuż ­ ­przez całą prawie długość przeciąć nożem i w miejsce przecięte włożyć korzeń rośliny. Ścisnąwszy obydwiema połowami rozciętej bryłki korzeń rośliny, robotnik wkłada bryłkę do dołku. Ażeby nie było szpary pomiędzy bryłką i ściankami jamki, należy przytłoczyć nogą ziemię naokoło sadzonki. Jeżeliby korzeń był dłuższy niż wysokość grudki, to należy go wysunąć w dół o tyle, żeby podstawa grudki mogła przycisnąć korzeń.

Sadzenie, co tylko opisanym sposobem, może być dokonane nawet na gruncie piaszczystym, lecz w takim razie bryłki powinny zawierać glinkę. Wyżej wzmiankowanym szpadlem cylindrycznym można wydobywać także sadzonki ze szkółki siewnej i drzewnej (grupkami) dla przesadzenia z bryłkami ziemi. W takim razie używa się do wykopywania sadzonek szpadel, mający większą średnicę, stosunkowo z tym szpadlem, którym kopią dołki, a to w tym celu, aby bryłka z sadzonką ciaśniej wchodziła w dołek dla niej przygotowany i żeby nie formowała się szczelina.

Żeby otrzymać grube i zdrowe sadzonki świerkowe, należy rośliny ze szkółki nasiennej wysadzać do szkółki drzewnej w wieku 2 lat, a nawet jednolatki, jeśli roślinki rozwinęły się w pierwszym już roku o tyle, że mają wysokość najmniej pół cala. Ze szkółki drzewnej sadzonki przenosić należy bez grudek ziemi; mniejsze za pomocą szpadla cylindrycznego, większe zaś wprost do jamek, zrobionych szpadlem zwyczajnym lub motyką.

W ogóle świerk z łatwością się przesadza ze szkółki drzewnej nawet w 6-8 roku. W starszym dopiero wieku lepiej sadzić z grudką ziemi. Czasem na wiosnę w rok po przesadzeniu igły przesadzonych świerków zaczynają żółknąć i świerk przybiera wygląd chorowity, później jednak poprawia się, szczególnie jeśli szpilki nie opadły, w każdym razie pęd bywa bardzo nieduży. W trzy lata dopiero po przesadzeniu pędy rozwijają się do wielkości normalnej.