Pszenica i pokrewne cz. 3

Łodyga tego kwiatostanu jest jakby ponacinana na przemian na lewo i prawo w równych odstępach, a na tych nacięciach stoją małe pęczki, z których, jeżeli zboże już kwitnie, zwieszają się nitki pręcików.

Odjąwszy taki jeden pęczek, widać, że się składa z krótkiej łodyżki, która na samym dole ma na prawo i lewo po jednym liściu jajowatym, wklęsłym, suchym i błonkowatym, zwanym plewą. Jak pęczek jest mały, to te dwie plewy zamykają go i ukrywają w sobie. Gdy się zaś roztworzy, to środkiem plew wznosi sie w górę króciutka łodyżka i na niej stoją przyrośnięte kwiatki; bywa ich 4 – 5.

Każdy kwiatek jest znów zamknięty w dwu listkach całkiem do plew podobnych, zwanych plewkami. Jedna obejmuje drugą swym brzegiem. Zewnętrzna ma na szczycie dzióbek, druga jest tu wycięta. Jak się plewki otworzą, to widać dopiero pręciki i słupki. Najczęściej są one rozwinięte tylko w 3 niższych kwiatach, w dwu wyższych zaś są zmarniałe. Każdy kwiatek składa się z trzech pręcików stojących w równych od siebie odstępach i ze słupka, którego zalążnia ma na szczycie dwa długie piórkowate znamiona, oczywiście więc jest zrośniętą z dwu owocolistków. Zresztą nie ma ani kielicha, ani korony, tylko w nasadzie kwiatu od strony pieski zewnętrznej (z dzióbkiem) dwie małe łuszczki.