Pszenica i pokrewne cz. 6

Dziś często uprawiają też pszenicę angielską, inaczej egipską. Istnieje prócz tych kilka innych gatunków, z pomiędzy nich jeden nazwany przez Linnego T. polonicum, który ma ziarno długie i smagławe, do żyta podobne, lecz najczęściej nie u nas, ale na Woloszy bywa siany. U nas zaś w dawnych czasach np. za Mieszka Starego nie znano innej pszenicy, jeno orkisz dla ziarna mało gdzie się uprawia, bo jego owoc zrasta się z plewami, i chcąc go z nich wyłuszczyć, trzeba go tłuc w stępach. Hodują go w Toskanii, siejąc bardzo gęsto, żeby mieć cienkie źdźbła na słomę, z której plotą sławne florenckie kapelusze. Jeden zaś gatunek pszenicy: perz jest uprzykrzonym chwastem. Ma on długie, cieńkie kłącza, które się pod ziemią szybko rozrastają tak, że chcąc go wyplenić, nie dość ściąć źdźbła, ale trzeba bronami te kłącza wywlec i spalić.

Żyto. Żyto na odpowiedniej glebie dorasta tejże wysokości 2 m., co pszenica. Z jednego ziarna bywa nieraz 6 – 8 kłosów. Te są spłaszczone, w każdym nacięciu łodygi stoi kłosek, w którym są tylko dwa kwiatki.