Sposób nazywania roślin cz. 1

Pryszczeniec, inaczej jaskier ostry, jest rośliną w całej Europie pospolitą, rosnącą na trawiastych miejscach jak: łąki, trawniki i miedze. Świeży jest ostry w smaku, a przyłożony na ciało tworzy na nim pryszcze i stąd otrzymał swą nazwę.

Jest to roślina nieraz i metra wysokości dochodząca. Jej pęd tkwi głęboko skośnie w ziemi pod postacią krótkiej, grubej, mięsistej łodygi, jakby ugryzionej w jednym końcu, pokrytej resztkami zmarniałych liści, a przytwierdzonej do ziemi licznymi nitkowatymi korzeniami. Tuż pod samym szczytem tego podziemnego pędu stoją gęsto skupione liście, które zdają się z ziemi wychodzić i noszą nazwę liści odziomkowych. Liście te są długo-ogonkowe, podzielone przez trzy głębokie wcięcia na trzy cząstki – klapy. Każda z tych klap jest znów głębiej lub płyciej, dwukrotnie lub trzykrotnie wcięta i na kraju ząbkowana. Mówi się to krótko tak: liście odziomkowe są trójklapowe o klapach klinowatych, głębiej, lub płyciej wcinanych, na kraju ząbkowanych. Szczyt pędu podziemnego wybiega po nad ziemię i rozgałęzia się ku górze wielokrotnie a końce wszystkich gałązek są zakończone kwiatami. Łodyga tych pędów jest prosta, obła, przytulonymi włoskami pokryta. Liście na łodygach tych stojące są podobne do odziomkowych, tylko że dolne z nich są krótko-ogonkowe, a górne prawie siedzące, to jest mające nadzwyczaj krótki ogonek.