Sposób nazywania roślin cz. 3

Jak nasionko takie wysiać, to z niego znów powstaje roślina podobna. Wszystkie też jaskry ostre, które znajdujemy, są tak do siebie podobne, że można by o każdym myśleć, że wyrósł z nasienia innego osobnika pryszczeńca. Nazywamy cale mnóstwo tak do siebie podobnych osobników roślin gatunkiem.

W lasach i gajach nieco cienistych rośnie jaskier bardzo do ostrego podobny, ale można go od tamtego odróżnić po dwu rzeczach, raz, że łodygi jego pędów są szorstkie od prosto odstających włosów, po wtóre, że jego owocki są zakończone dzióbkiem, prawie do połowy długości niełupki długim i haczykowato zakończonym. Nazywamy go jaskrem kosmatym.  Z nasionka tego jaskra powstaje podobny osobnik. I znów wszystkie tak podobne do siebie korzeniami, liśćmi, łodygami, kwiatami i owocami jaskry, są gatunkiem jaskru, który dla odróżnienia od poprzedniego nazywamy kosmatym.

Te rzeczy, w których odróżniamy te dwa jaskry, nazywamy cechą albo piętnem wyróżniającym gatunki.

W podobnych, czy innych miejscach, jak na łąkach błotnistych, bagnach, nad brzegami stawów i strumieni, w rowach, trzęsawiskach, to znów na suchych pastwiskach, w zaroślach i gajach, spotykamy rośliny różniące się pomiędzy sobą: kształtem liści, gładkością łodyg, postacią listków kwiat składających i postacią owoców, ale mające podobnie jak jaskier ostry i jaskier kosmaty, kwiaty podobnie złożone, bo i o koronie żółtej, płatkach z miodnikami w paznokciu, o licznych pręcikach i licznych słupkach, z których potem powstają dzióbate niełupki; dajemy tym innym gatunkom także nazwy jaskrów, ale odróżniamy je od tamtych dwu innymi przymiotnikami.